Święta Rita – krótka historia

Postacie uznane za święte na swój sposób ukształtowały świat, a w szczególności stary kontynent, czyli Europę, która słynie ze swoich katolickich podwalin. Jedną z takich osób jest św. Rita, która stała się inspiracją dla wielu przyszłych pokoleń. Dlaczego jej postać jest tak interesująca?

Kim była święta Ryta z Cascii?

Święta Rita urodziła się w pobliżu słynnego, włoskiego Asyżu. Dokładnie była to mała wioska Rocca-Porena mieszcząca się w górach. Wspomniana święta narodziła się w 1381 roku, a swoje imię może zawdzięczać zdrobnieniu imienia Margarita, nawiązujące do greckiego margarites, oznaczającego perłę. Już jako dziecko wyróżniała się pod kątem wiary. Od najmłodszych lat marzyła przede wszystkim o wstąpieniu do zakonu. Jednakże jej rodzice byli innego zdania, dlatego w celu zapewnienia bezpieczeństwa swojej potomkini postanowili wydać ją za mąż. Św. Rita zgodziła się na to i ostatecznie poślubiła Pawła de Ferdynanda, człowieka o dość trudnym charakterze. Z tego powodu jej małżeńskie życie nie było łatwe. Jej mąż został jednak ciężko ranny podczas konfliktów z przeciwnikami politycznymi, w wyniku czego zmarł. Rita została wdową, wychowując dwójkę synów będących bliźniętami. W pewnym wieku postanowili oni pomścić śmierć swojego ojca. Wiedząc o tym, święta Rita modliła się do Boga, by młodzieńcy nie popełnili żadnej zbrodni. Dość przekornie rozumiejąc tę prośbę Bóg, sprawia, że owi synowie zmarli na skutek zarazy.

Tragiczne doświadczenia świętej sprawiły, że mimo bólu i cierpienia kobieta mogła w końcu spełnić swoje marzenie. Wstąpiła więc do klasztoru Augustynianek w Cascii. Tam spędziła ostatnie lata swojego życia, zawsze będąc nienagannym wzorem dla innych sióstr. Została obdarowana darem cierpienia od Jezusa, który z krzyża dał modlącej się kobiecie cierń ze swojej korony, który przez piętnaście lat ranił czoło świętej. Jedna z legend dotyczących jej życia sugeruje, że skłócona św. Rita dostała za zadanie podlewać patyk wbity w ziemię i mimo upokorzenia robiła to każdego dnia. Co ciekawe, pewnego dnia zamiast dobrze sobie znanego, suchego patyka zastała winne grono.

Zmarła w maju 1457 roku. Do dzisiaj do miejsca jej pochówku zmierzają tłumy. Dawny kościół, w którym znajdowała się trumna, doszczętnie spłonął, jednak zarówno owa trumna, jak i ciało pozostały nietknięte. Uroczysta kanonizacja tej persony odbyła się dopiero w 1900, kiedy to Rita została określona drogocenną perłą Umbrii przez papieża Leona XIII.